1 Temmuz 2012 Pazar

Vitrindeki Albümler 121: Piano Magic - Life Has Not Finished With Me Yet (Second Language)


By on 11:46:00

© Zülal Kalkandelen
Cumhuriyet / 1 Temmuz 2012

Piano Magic’in popüler bir underground grup olma hedefini uzun yıllardır takip ediyorum. Her grup / müzisyen popülerlik kazanmayı daha fazla insana ulaşmayı amaçlar; çünkü müziği daha çok dinlensin ister. Çok doğal bir arzudur bu. Ancak bu engebeli bir yoldur; ana akıma yaklaşırken, müziğin belli bir çıtanın altına düşmesi tehlikesi vardır. Bunu dert edinen gruplar, “müziğimi korur, yeraltında kalırım” tavrını alır genellikle. Piano Magic de onlardan birisi. 16 yıldır Glen Johnson önderliğinde müzik yapıyorlar ve oya gibi işliyorlar her albümlerini. Her şeyden önce bu nedenle saygıyı hak ediyorlar.

2009’da Yılın En İyi Albümleri listemin 1 numarasına yerleşen “Ovations”dan sonra grubun dinleyicilerine yeniden merhaba diyeceği albümü merak ediyordum. Çünkü bugüne kadar yaptıkları 11 albümde farklı soundları denemekten kaçınmadılar; post-rock, elektronika, folk, ambient türlerinin sınırlarına ustalıkla girdiler. Bu defa da “Ovations”ın gitar ağırlıklı ve daha enerjik soundundan sakin sulara dönmüşler. Gitar efektleri azalmış, vokaller daha güçlü ve net şekilde öne çıkmış. İlk dönemlerindeki melankolik ve romantik havayı yeniden filtresiz solumuşlar.

Grup elemanlarının kullandığı gitar, bas, klavye, piyano, orkestra çanı, santur ve perküsyon aletlerinin yanı sıra albümde onlara farklı enstrümanlarla beş müzisyen daha eşlik ediyor. Böylece viola da gamba, klarnet, keman, arp, flüt ve çellonun da renklerdiği çok daha zengin ve organik bir sound elde edilmiş.

Şarkıların temasına bakılınca, bütün sözleri kaleme alan Glen Johnson’ın yine insanoğlunun doğasına ve bu dünyadaki varlığının yarattığı çeşitli sorunlara odaklandığı görülüyor. Yine yalnızlık var, buluşamayan ruhlar ve kaybedilen aşkların ardından yazılan iç burkan şarkılar var.

Ama albümün adında da beyan ettiği gibi, bu dünyada işi henüz bitmemiş yazarın; küçük çatlaklardan da olsa umut ışığı sızıyor zaman zaman. Agresif ya da öfkeli bir sesi yok anlatıcının. Hatta hayvanlara yapılan zulmü konu edinen “(The Way We Treat) The Animals”da bile sakin sakin söylüyor Glen Johnson. “Judas” ve “A Secret Never Told”da da sesiyle Johnson’a vokal desteği veren Josh Hight’ın söylediği şarkıda, “Hayvanlara yaptığımız muameleye göre yargılanacağız. Hayvanları katlediyorsan ruhun çürüyecek” demiş Johnson. Bas ve yaylıların yönlendirdiği müziğin kararlı, karanlık ama şaşırtıcı bir şekilde dingin bir tonu var.

Glen Johnson ve Josh Hight’ın dışında albümdeki diğer vokalist, Klima adlı solo projesiyle de tanıdığımız Angele David-Guillou. “Sing Something”, “Lost Antiphony” ve “A Secret Never Told” gibi onun ana vokali üstlendiği şarkılar, albümün karanlık havasını biraz dağıtıyor. “Bulutlar güneşi kapatsa da, yazılmış mektuplar asla gönderilmese de, kış soğuğu ağaçları çıplak bıraksa da, her yeri yağmur bassa da, tatlı öpüşmeler yok olsa da, hiç açığa çıkmamış bir sır kaybolsa da umut olmadığını düşünme, yalnız olmadığını unutma” diyor Guillou. Şarkının sonunda kilise çanlarını duyuyoruz ve ardından 16 saniyelik müzik kutusu melodisinden oluşan “Reprise” ile sona eriyor albüm. Hayata yeniden umutla bakışın kısacık özeti gibi bu bitiş.

Piano Magic’in esin kaynakları arasında saydığı Dead Can Dance etkisi, Ortadoğu coğrafyasına uzandıkları açılış parçası “Matin” ve “Judas”da belirgin. Piano Magic’in farklı kültürlere ait seslere olan merakını müziğine enjekte etme yöntemini hep heyecanla karşıladım. O nedenle açılıştaki bu iki parçaya özel bir alkış gidiyor benden.

Matin’deki mırıldanmaları ve kapanıştaki Reprise’ı saymazsak, “Higher Definition”, albümdeki tek enstrümantal parça. Çok sevdiğim bas gitar tonlarını yakalamış, keyifli bir parça yapmış Piano Magic.

Her albümde dinleyicinin diğerlerine göre daha çok sevdiği bir şarkı olur genellikle. Bu albümde beni kişisel duyarlığım nedeniyle en çok teması nedeniyle “(The Way We Treat) The Animals” etkiledi ama müzik olarak en çok “The Slightest of Threads”de takıldım. İspanyol gitarını hatırlatan akustik gitar ve çellonun baskın olmasının yanı sıra, Glen Johnson’ın sesindeki sükuneti etkileyici buldum. Kadın, gece yarısı yatağından kalkıp yanında yatan sevgilisine bakar ama erkek başkasını hayal etmektedir. Sadece seks için bir araya gelen ama zihinlerinde asla buluşamayan bir ikilidir onlar. Başlamadan bitmiş bir bir hikayedir onlarınki...

Yanındakini değil başkasını hayal etme, fiziken beraber olduğunun dışında başka birisini özleme temasını başka şarkılarda da işledi Glen Johnson. 1999 albümü “Low Birth Weight”te yer alan “Dark Secrets Look for Light”da “Bana çirkin bir eş bulun / Kimse dönüp ikinci kez bakmasın / Gece uykuya dalıp başkasını hayal edebileyim” diyordu. Onun çıkış noktası, ruhunu esir alan kıskançlıktan kurtulmaydı muhtemelen ama sonuçta aynı şeyi hayal ediyordu.

Yalınlaşmış soundu ve incelikle dokunmuş prodüksiyonuyla “Life Has Not Finished With Me Yet”, grubun kariyerinde önemli bir artıdır. Ruhlarından süzüleni dinleyiciye aynen yansıtan, günümüzün en içten, en dürüst müzik yapan gruplarından birisi Piano Magic. Yeraltında kalmaya devam ettikleri sürece de “popüler” olmalarının bir sakıncası yok.

Yazan: Zülal Kalkandelen

Translate